Çocuk ve çocukluk--------Kelime oyunları-4-

Çocukluğum,mutluluk zamanlarımdır benim.

Hele akşamları ,babamın geleceği saatleri nasıl beklerdim anlatamam.Ya kitapla gelecektir,ya da çikolata ile...

Çocukluğumu hatırlatan bir simgedir şemsiye çikolatalar...

Geçmişimi hatırladığımda,gözümün önüne gelen ilk görüntüdür...

Biliyor musunuz,şimdilerde yine görüyorum,ve alıyorum,ama aynı tadı alamıyorum....İşin ilginç yanı,çocuklarımın gözünde aynı ışıltıyı görebiliyorum .....

Ayşegül kitaplarının kolleksiyonunu yapardım.Mahallede yarış vardı adeta.Kimin en fazla kitabı var diye..Kitap okumaya neredeyse 5 yaşımda başladım diyebilirim.Okunan kitapları ezberlerdim adeta...Annem ve babam o zamanlar büyük adam olacağımı düşünürlerdi eminim...Heyhaatttt!

Babam,çocuklarımda da çikolata tadı bırakmıştır...Onların hatıralarında da,paket içinde satılan ufak çukulatalardır.Babam ne zaman kapıdan içeri girse,onlarda onun elinde çikolata ararlardı.

Ve eminim ki farklı bir tadla hatıralarına yerleşmiştir.

Çocukluğumda,bir de anneannemin yaptığı bulgur pilavının tadını hiç bir yerde bulamıyorum.İnanılmaz bir tattı o...Aynı yiyecekler,farklı ellerden nasıl da farklı tadlarda olabiliyor...El tadı dedikleri olay,çocuklukta daha bir yer ediyor gibi..Çocuklarım da,annemin yaptığı dolmanın tadını ben de bulamıyorlar,Pirzola yaptığımda tad alamazlar..İlle de anneanneleri yapacak...Ancak lezzet tadıyorlar.Kişinin kendisiyle özleşen,adeta karasteristik bir yapılanma olan bu özelliği çok seviyorum..Bir an önce anneanne olmalıyım...

Aslında benim en duyarlı olduğum yönlerimden biri de kokudur.Hala kokuyla severim,kokuyla nefret ederim.Kokuyla yaklaşır ve uzaklaşırım.

Babam,hafif tütün kokusu,traş sabunu ve traş losyonu kokardı.Üçü birleşince baba kokardı.Buna bir de postal kokusu ekleyin,asker kokusu hazırol yapardı beni...

Annem,hafif kokular sever.Sadece krem sürerdi,ve ben onun hep nivea,Avon ve sabun koktuğunu bilirim.Biraz da temizlik kokusu ve azıcık ta yemek kokusu,alın size anne kokusu...

Ablamdan,biraz deniz kokusu,hafif ter kokusuyla birleşentuz ve biraz da boya kokusu alırdım..Hatta kalem kokusu gibi..Belki resimle çok uğraştığı içindir....

Funda,bisküi ve şeker kokardı.Aramızdaki 6 yaşın verdiği bir koku da olabilir bu...Biraz toz kokusu da alırdım..Hep sokakta oynadığı için herhalde...Ya da o zamanlar çok kıskanıyor da olabilirim onu...Pabucumu dama attığı için kıskançlık kokusu da olabilir.....Kimbilir....

Eskiden,bir ordunun içinde bile olsak,sevdiklerimi kokularından gözü kapalı bulurum gibi hissederdim....

Hele anneannem!

Dayımla beraber kalırlardı.Anneanemin evi yün kokardı.Hep elörgüsü ve tığ işi yaptığı için,kendisinden bile o kokuyu alırdım.Kolonya ve rutubet karışımı bir koku sarardı evi...İnanılmaz bir huzur ve güven vardı o evde..Evimin dışında en huzur bulduğum ortamdı.....

Dayım,hayatımın dönüm noktasının baş oyuncusudur.Hiçbir dayı yeğenini bu kadar sevemez..Canım dayım,bütün yeğenlerini çok severdi.Hiçbir ayırım yapmazdı.7 kuzendik,ve hepimize ayrı ayrı,"en sevdiğim yeğenim sensin" derdi.Ama ,ben onun gönül tahtında olduğumu bilirdim.Ya da hepimize aynı duyguyu yaşatmasını bilirdi..Bana,çocukluğumun kaprislerini,oyunlarını,komikliklerini,oyuncaklarını hissettiren tek insandır.Hep onun yanında olmak isterdim....Onun kokusunun tarifi yok! Ne kadar büyürsem büyüyeyim,onun kendi tarzındaki sevgi sesi ve sevgi sözcüklerini hatırladıkça ,farklı bir duygu içimi ısıtır...Cile gıle dayıcığım.....Anneanemle birlikte huzur içinde yatın..........................................

Bütün çocukların,güzel anılarla büyümelerni diliyorum.....