Hfraliren Srısaı

Bir ignliiz üvnsertsinede ypalın arşaıtramya gröe,

kleimleirn hrfalreiinn hnagi srıdaa yzalıdkılraı ömneli dğeliimş.

Öenlmi oaln brinci ve snonucnu hrfain yrenide omlsaımyış.

Ardakai hfraliren srısaı krıaışk oslada ouknyuorumş.

Çnükü kleimlrei hraf hraf dğeil bri btüün oalark oykuorumuşz.

Bakın nasıl da duzgun okudunuz, ilginç değil mi?
.............................

Küçükken,bir dönem cümleleri tersinden okumaya ve hızlı konuşmaya çalışırdım.Kitap okurken aynı şekilde okumayı denerdim.Bir sayfayı neredeyse bir saatte okurdum,ezberlemek gibi abuk alışkanlıklarım olurdu.
Baktım zorlanıyorum evde kuş diliyle konuşmaya başladım.Kuş dilini o kadar abatmıştım ki,bir gün yemekte ablamdan ekmeği"aba-la ba-ga-na-ga e-ge-me-gi u-ga-zı-gı-tı-gır-mı-gı-sı-gın "şeklinde istedim.
Ve canım babamın(şu an düşündüğümde bile ağır çekim şeklinde hatırlıyorum)o mavi yeşil karışımı gözleri bana doğru döndü.
Anladım... ,ama iş işten geçmişti.
Konuşturmadım bile....
-"Tamam,tamam babacım,bir daha söylemiyeceğim"dedim.
Babam,türkçeyi hep güzel ve anlamlı konuşmamızı isterdi.Annem de ,babam da çok şehir değiştirdiğimiz için,yöresel konuşmaları kapmayalım diye özellikle dil konusunda hassas davranırlardı.
Adımız "İstanbul'lu"idi.
Nasıl ki, babam emekliye ayrılıp,hep beraber İstanbul'a yerleştik,sanırım bu aşamada televizyonunda etkisi olmuştur;biz başladık yöresel konuşmalara:
-"Uyy,ha ne deysun da!"
-"Eh! gelivedik,gidivedik"
-"Şeytan deyo get geyin " tarzında güya tiyatrovari kendimizi eğlendirdiğimiz konuşmalar yapmaya başladık ve farkında olmadan günlük hayatımızın bir parçası oldu bu konuşmalar.Annem önceleri gülüyordu,sonra ikaz etmeye başladı.Ama üç kız ,biz almış başımızı gidiyoruz.Babamın yanında dikkat ediyoruz,ama kurt babamdan kaçar mı?
Birgün onun yanında hangimizdik hatırlamıyorum ama bir olaya "OHA"diye tepki verince titrediğimi hatırlıyorum.O babamın rüzgarımıydı bilmiyorum ama bağırmasıyla üçümüz asker gibi karşısına dizildik.Dayaktan beter bir azar işittikten sonra o gün bu gündür,bizim ağzımızdan değil küfür,kötü bir söz dahi çıkmamıştır.(Arada kaçanlar var tabii ama çabuk toparlanırız)
Türkiye'nin her köşesini gez,düzgün konuş.İstanbul'a gel lehçeli konuş olacak iş değil..
İyi ki kızmışlar o dönem.

Bakar mısınız,bu yazı beni nerelere götürdü.
Ama hoş bir yazı değil mi?