Yeni bir soluk;Bursa

 Ayrıldım İstanbul'dan...
Merhaba diyorum Bursa'ya...
Geceyi izliyorum,yıldızlara yakın olmanın huzurunu yaşıyorum...Gündüzün sesini dinliyorum,çoğu geçen vasıtaların sesi bile olsa,dinleniyorum.

 Çoğunlukla çok yalnız oluyorum,ama kendimle o kadar doluyum ki....Hayatı hep bir ucundan yakalamayı seviyorum ben.Yalnızlığımın en sevdiğim yanı,düşünmek...Üretmeye yönelik planlar bu esnada gelişiyor...Hep arayış içinde olmak yeni fikirler üretmeme sebep oluyor.

 Manzara geniş bir arazi,uzaktan Bursa sporun yeni tesislerini görüyoruz,yeni yapılanmalardan dolayı çevre inşaat dolu.Enteresan bir görüntü,yeşil ve deniz manzaralı bir ev istemiştim ama ne gariptir ki,rahatım, huzur veren bir ev olduğu için seçtim burayı.Bahçeli evin etrafı çok dar olduğu için olsa gerek,bunalmış olmalıyım ki,yüksek bir evi tercih ettim.Kapılar ve camlar açık uyumayı özlemiştim,burada bunu yaşıyorum.

 Geniş bir bulvar,sadece gürültü verse de,tuhaftır bu kadar enerji alabileceğimi tahmin etmezdim...Hiç hoşlanmadığım beton, beton, beton...Beni bu kadar değiştiren ne oldu bilmem...

 Daha tam ayrılık olmadı sanki,fiziki olarak ayrıldım ama,gerçekler ve hatıralar içimi tırmalıyor...Keşmekeşle geçen İstanbul  var arkamda...Eminim ki önümde fırsatlar olacak ve yumuşak bir geçişle her şey geride kalacak...Enerjim yeni bir geleceğe olacak,çünkü geçmişe tahammül yok artık.İyi ki acıları gömme,ya da çöpe atma yeteneğim var.Ufak tefek kırıntıları bıraktım ki,beni uyarsın en karamsar zamanlarımda,çabuk toparlanayım diye...Nasılsa hayata gözü kara atlıyorum hep,uçurumları hesaplamadan.Kendi kendimi hırpalama özgürlüğüne sahibim,zorluklara atılırken kimseye danışmıyorum çünkü.Hayatla düello halindeyim hep...

Güzel günlerin gelmesini bekliyorum...
Bir de bir kedi!