Eski toprak hastalandı

Hastalığın yorgunluğu yüzünde toplanmıştı yanına gittiğimde,uzaklara gittiğimiz için üzgün olan düşünceleri kızgınlığa dönüşerek,hem kaşlarını hem de omuzlarını düşürerek gözlerinden şimşekler çakıyordu adeta.Sanki koca dünyada kimsesi yok,sanırsınız terkedilmiş....

 Yaşlılık zor,biz farketmeden geçip giden zaman,içimizdeki endişeleri ortaya çıkarıyor.Annemi bu kadar yakından incelememiştim.Çocukluğumuzda bir "anne" figürü vardır ve onunla büyürüz,karşılaştırma ve yargılama hakkımız olduğunu bile bilmezdik.Seneler geçip de biz torun sahibi olma yaşına gelince, anne ve babaya da anne baba olduğumuzu anlıyoruz.İşte o zaman onları daha iyi tanıyoruz.Zamana karşı susuyoruz,karşımızda çocuklaşan  geleceğimizi görüyoruz çünkü....

 Dizleri ağrıyordu,yürümekte zorlanıyordu ve günlük rutin işlerini yapmak için bile olağanüstü bir efor sarfediyordu.Ve acıyla milim milim yürüyerek halletmeye çalışıyor...O kadar ki bana alışması bile zaman aldı.Kardeşimle birlikte doktora götürmek,onu ikna etme çabamızla geçen dört gün sonrasında olabildi.Ameliyat korkusu vardır annemin,asla bıçak altına girmez."Ayağımı kesecekler"endişesi korkuyla birleşince,muayeneye dahi gitmiyordu.Geldiğimden beri ne gece ne gündüz ,ne bende ne onda uyku yok!Ağlıyor acıdan ve korkudan dört gündür ızdıraptayız.Neyse Acıbadem hastanesinin ortapedi doktorlarından birine muayene oldu.Çekilen film ve emarlar sonucunda üç menisküs yırtığı ve kas içinde iltihap olduğu ortaya çıktı.Daha önce gittiği doktorların verdiği ilaçların ağrısını kesmediğini ve daha fazla acı çektiğini söyledi.Benim canım annem,verilen ilaçların anında acısına son vermesini ister ,yoksa iki haptan sonra atar o ilacı kullanmaz.Bunu aynen söyledim doktora,ki ezbere ilaç vermesin diye."Lütfen kuvvetli ilaçlar yazın doktor,acısına son verecek ilaçlar olsun,yoksa kendi başına aldığı ağrı kesicilere döner"dedim.Annem uykusuzluk ve acının verdiği bıkkınlıkla ağlamaya başladı."Beni bu acıdan kurtar"diye yalvardı.Doktor dayanamadı."Ağlama teyzeciğim bitecek.Bitmezse ,çok basit iğneyle girip iltihabı çekeriz ve artroskopiyle menisküsleri dikeriz."

AH!
 Ne büyük hata!
Annemi tanımıyor tabii ki,annem daha kötü oldu o an."Bana kuvvetli ağrı kesici ver,ameliyat istemiyorum"diye ağlayarak yalvarıyor adeta.
Yeşil reçeteli ilaç yazdı,toplam dört ilaçla ve önerilerle bizi eve gönderdi.Asla yürümeyecek,en az yirmi gün...Sürekli yatarak dinlenecek...Tuvalete giderken bile o ayağının üstüne basmayacak.kardeşim hemen koşup koltuk değneği aldı,ama basmaması için zıplaması lazım,genç olsa olur ama 78 yaşındaki bir insandan bekleyemeyiz.Tekerlekli sandalye ev içinde manevrası güç bir alet,banyoya sığmaz...Mümkün değil,yürütgeçlerden aldık,ama nafile diğer ayağına öyle ya da böyle basmak zorunda...Sonunda bir şey geldi aklıma,sormadan koşup gidip aldım.Sevindi annem...Büro sandalyesi aldım,tekerlekli olduğu için,banyoya giderken rahatlık oldu.O gece deliksiz uyudu,sancıları hafifledi.Sonraki günlerimiz daha sakindi.Yemeğini yatağına getirdim.Her konforunu sağladım.Biraz yaramaz çocuk gibidir,her şey onun istediği gibi olmalıdır.Hayret edilecek bir şey ki,asla bana karışmadı.Sırf ameliyat olmamak için tuvalet ihtiyacı haricinde yataktan çıkmadı.
On gün sonra kendisi sandalyeye oturup,diğer ayağıyla sürerek gitmeye başladı...

Ama kontrol günü gelince evde terör estirdi ve gitmedi doktora....
Ortopedist olayımız böylece sona erdi ameliyat korkusundan....

Zar zor Fizik tedavi için ikna ettim onu.Çünkü bende aynı olayı yaşamıştım ve kimseye söylemeden ızdırapla atlatmıştım o dönemi(kimin kızıyım).Kendi kararımla fizik tedavi doktoruna gitmiştim ve çok olumlu sonuç almıştım.

30 günlük bir tedaviyi öyle böyle bitirdik.
 Ayakta duruyor artık ve bastona tutunarak yürümeye başladı .Bulaşık yıkamaya bile başladı.

Bazen düşünüyorum,bastona tutunurken neler düşünüyor diye...Baston mu onu yürütüyor yoksa bastonu o mu yönetiyor diye...

Dertlerin biriktiği bir yaşanmışlık var duruşunda.Hala kuyruğu dik tutmak da cabası...Cümleler kurmasına gerek yok,her hareketi anlatıyor zaten...

Eski toprak derler ya dayanıklılık açısından ....Aynen öyle....

Üsküdar'daki fizik tedavi merkezinde sıcak ilgi ve alaka vardı.Bazen kahkahalarla güldük bazen de başkalarının ızdırabı sonucunda kendi acımızı unuttuk...
http://www.ugurcakoyu.com/modules/news/article.php?storyid=203

Annemi bırakıp,Bursa'ya evime geldim,aklım ve yüreğim onunla kaldı.O kadar alıştım ki onun için bir şeyler yapmaya,sanki bensiz yapamazmış gibi geliyor...Dile kolay, iki aydır onunla birlikteydim.
Oysa yıllardır kendi başına yaşıyor.