Tik Tak...Tik Tak...(Fotoğrafın dili-13. çalışma)

Bir varmış,bir yokmuş.....

Bu bir zamane masalıymış...

Eski bir evin,eski bir saati varmış...

Evin insanları hastalanır,pencerelerdeki camlar kırılır,ama bu saate bir şey olmazmış...Haftada bir kurulur,tıkır tıkır çalışırmış...Onun sayesinde herşey vaktinde yapılırmış....

Gel zaman,git zaman,evin çocukları,yeni yılda annelerine ne hediye alacaklarını konuşmaya başlamışlar...Sonunda, dijital bir saat almaya karar vermişler...Anne,bu hediyeye çok sevinmiş...Hemen eski saati kaldırıp,yerine yenisini koymuş.Eski saati , kilere götürmüş ,kullanılmayan eşyaların konulduğu sepete atarcasına koymuş.Saat hala çalışmaya devam ediyormuş.Tik,tak..Tik,tak...

Aradan epeyce bir zaman geçmiş,bir gün elektrikler kesilmiş.Dolayısı ile,işe ve okula gitmek için alarmın çalmasını bekleyen aile,geç kalkmak zorunda kalmışlar.Hepsi alışılmadık bir sinir harbiyle kahvaltı bile etmeden evden koşarak çıkmak zorunda kalmışlar...

Buna benzer günler çok sık tekrarlanınca,aile çözüm aramaya başlamış...

Ve akıllarına eski saat gelmiş...

Hemen ,kaldırdıkları yerden alıp eski yerine koymuşlar..Ama zaten zamana yenik düşmüş olan bu saat,bir de bakımsızlık nedeniyle,konulduğu yere,akrep ve yelkovanını düşürmüş...Ev halkı üzülmüş...Ama ailenin en büyüğü olan dede,onu tamir edebileceğini söylemiş...

Dede,tamir ettikten ve yağlamasını da yaptıktan sonra saati kurup yerine koymuş....

Artık eski düzenine kavuşan aile,o saati yerinden hiç kaldırmamış...

Onlar ermiş muradına,biz çıkalım kerevetine...

..............................................................................

Ben evlendiğim zaman,anneannem bir duvar saati hediye etmişti...Hani o,bildik ,tarihi kurmalı saatlerden...

Onu o kadar çok sevdim ki,nereye taşınırsam taşınayım ilk olarak onun yerini tesbit edip asarım...Hemen kurarım...Evde oturduğum köşeden görünecek bir yerde durmasına özen gösteririm.Bir gün bozuldu ve ben çok korktum...Ya bir daha çalışmazsa diye....O zamanlar Beşiktaş Hobi merkezinde takı ve aksesuar konusunda eğitmenlik yapıyordum.Hemen onun bulunduğu sokağın başında bir saatçi vardı,oraya götürdüm.Adam sandığını çıkarınca,silmek için istedim...Hemen hobi merkezine gelip,orada yöneticilik yapan Adnan bey vardı o zamanlar,ondan rica ettim,kaplamasını değiştirebilir miyiz diye...Batik tarzı,turkuaz ve mavi karışımı olabilir mi diye...

Bittiğinde inanamadım...Tam istediğim gibi olmuştu...İyi bir fotoğraf makinesi bulursam çekip sizlerin de görmesini sağlayacağım...

Ama saatçiye götürdüğümde,ondan işittiğim azarı da asla unutamayacağım...,

-"Ne yaptın hanım!Bu saatin kaplamasını değiştirirsen,tarihi dokusuna zarar verirsin!Git değiştir!" diye...

Çok şaşırmıştım....Aslında onun bakış açısıyla baktığımda ona da hak verdim...O bir saat uzmanıydı ve tarihi değerlerini bilen insandı...

Ama ben öyle memnunum ki,sadece bana ait olan bir saat elde etmiş oldum...1983 yılında evimin bir parçası olan bu saat,hep en baş köşede yer alacak...Taa ki ben ölene kadar...

Dilerim torunlarım(inşallah) dahil herkes ona sahip çıksın...

Duvar saatime baktığım zamanlar,ya da karanlıkta onun tik taklarını duyduğumda hep buna benzer hikayeler gelirdi aklıma....Galiba onun gibi saatlerin kıymetini bilenlerden olacağım ki,bu tür hikayeler aklıma gelmiş....

Bu yazıyı Öykü atölyesinin,fotoğrafın dili(13.Çalışma) için yazdım.