20 Mayıs 2008 Salı

Bir masalmış geçen günler-Kelime oyunları-masal(2)

Bu nokta,gittikçe dikkatimi çekiyor...
Ve panikliyorum!

Eskiden(milattan önce),ev işlerini daha çabuk bitiriyordum ..

Anımsıyorum da..
Evin en dip köşesinden başlayıp,mutfak duvarları,kapılar ve dolap kapakları dahil her yan temizlenir ve yorgunluğa rağmen iki çeşit yemek yapılıp,salatayla sunuma hazırlardım..Duşumu da aldım mı olay tamamlanırdı..
Ya da öyle zannederdim...Kızımın okul hazırlığı,beslenmesi hazırlanır,oğlum bakıcının evine gideceği için yedek giysiler ve bezleri hazırlanır,yiyeceği bir kaba konur ve ertesi güne hazır hale gelirdi...Eşimin ve kendim için ütüyü yapıp haftaya başlardım.Üstelik çalışıyordum....Ve hemen her hafta böyle olurdu..Ve günlük yapılan işlere rağmen yorgunluk hissetmezdim...
Kendimi nasıl disiplin altına sokmuşsam...

Pekiiii...
Hangi hedefe ulaştım dersiniz?
Geldiğim noktaya bakarsam,sadece çocuklarıma iyi örnek olmuşum...
Onlarında elleri çabuk ve anında toparlanabiliyorlar ve düzenlerini sağlayabiliyorlar..
Bu,işin en iyi yanı...

Ya ben!?
Gidenler benden gitmiş...
Gündelik döngüler,rutin bir tekrar olmuş,bir şiirin nakaratı gibi her haftanın sonu aynı hale gelmiş..
Hani?
Sürekli kitap okuyan o insan,hani resimler biriktirip,mektuplar yazan o insan,örgüler örüp,günlük tutan o insan hani NEREDE?
Üstelik görünmez adam tavrına maruz kaldığınızı düşünün...
Kendini yok eden,
Yokolduğunu göremeyen BEN.!
Zavallı külkedisi..(biraz konuya uysun istedim).

O zamanlar farkedemediğim,yapamadıklarımı, ancak şimdi görebiliyorum ve düşünebiliyorum..

Umarım kendimi açıkça ifade edebiliyorumdur.

Şimdi,
Vakit bol...
Amaaaaa...
Hergün bir odanın temizliğini ancak yapabiliyorum..O da gönülsüz...
Yazı yazmak çok zor geliyor,kitap okumak zor geliyor..Çünkü her ikisi için de gözlük takmam gerekiyor..
Spor için bile yürüyemiyorum,çünkü bir amaç için dışarı çıkmaya alışmış bedenim,kendim için değil....
Yemek yapmak zevk vermiyor artık....Çeşit yapmak için detay,detay için masraf gerekiyor...Sıradan,anneanne yemekleri yapıyorum..Yani geleneksel... Ve rahat...

Sanırım,soruna daha farklı bakmam gerek..

Yani ,daha öncesini düşündüğümde,yapmam gerekenleri yapamadığımı düşünüyorum,masal diyorum...Şimdi o zaman ki performansımı düşünüyorum da masal gibi geliyor...

Bir fark olup olmadığına bakıyorum....
Bir amaç uğruna yorulmak güzelmiş diyorum...
Sadece bir yardımcı tutmadığım için kendime kızıyorum...

Çünkü,gittikçe yaşlanan bedenime gereğinden fazla yük bindirmişim...
Sonuç olarak,yeni bir kalıba giremiyorum..
Yeteneklerimi hiç yitirmedim,ama hayata geçirmek istediklerimi hala erteliyorum..İstediğim dinginliği yakalayamıyorum...
Galiba zihnimi özgür bırakamıyorum.
Biraz, özüme dokunanları uzaklaştırmalıyım...

..mış'la başlar,...mış'la biter masallar...
Geçmiş hayatımı anlıyorum ve kendimi affediyorum,bedenimi bu kadar yorduğum için ...

Eğer gidebiliyorsam...bir masalın içinde ilerliyorum demektir....
Ne dersiniz?

En dip not:Bu masal,evli olan genç bayanlara anlatılmıştır...
Kıssadan hisse...

8 yorum:

Yaşamın kıyısında dedi ki...

Ahh Tütü Ahh,
Aynen öyle işte.
Bir yaş arayla doğan bebelerime bakıp aynı anda çalışma hayatı ve pırıl pırıl bir ev vardı birzamanlar. Şimdi bir evin badanası beni bitirdi.Çok sevdiğim blog dostlarımın yazılarını bile okumadan, yazı yazamadan geçirdim 15 günümü. Ve haklısın zaman bol artık ama beden dar.
Çok sevgiler...

Adsız dedi ki...

alın benden de o kadar, yorulduk, yorgunuz..

yalnızlar kraliçesi

ERDIL dedi ki...

Yorgun Savaşcılar !

Bedenler zamanla savaşıyor..

A ile B noktasının neresindeyiz.

Önde koşar iken arkadan bakmak zor geliyor.

Avuntu ; eserlerimiz.

Korku ; yalnızlık

Çare ; geriye bakmamak.

Son söz ; iyiki varmışız,yapacagimiz cok şey var.

Kitaplikkedisi dedi ki...

Gencim ama evim darman duman oluyor hep ... Çalıştığıma veriyorum... Haksız mıyım ki? Benim kız da dağınık olacak kötü örnek annesinden... Tek çeşit yemeği zar zor yapıyorum :( Erteleyip duruyorum herşeyi ama herşeyi... 2 senedir birşeyler yapmam gerek diyorum kendime ama ne bulamıyorum :(

etki alanı dedi ki...

Canım Nur hanım,
Bence badana ile benden çok ileridesiniz...Çok büyük bir işe kalkışmışsınız...Ama yavaş yavaş olduğuna eminim...Sağlık yerinde olsun de varsın yavaş olsun...Yeterince hız yaptık zamanında..Şimdi bedenlerin yorgun olması normaldir...
Sevgilerimle...

..............................


Yalnızlar krraliçesi,
Yorgunluğu 70 yaşından önce hissetmemeliyiz..Ben geçici olmasını diliyorum...Bedenimi direnişe geçirdim...Daha vakit var diye...Ama 30 yıllık çalışma hayatım,60 yıl olarak sırtıma binmiş gibi...Geçici ,geçici..:-))

..............................

Muhteşem bir anlatım Erdil bey,
A ve B noktasının tam ortasında hissediyorum ve yapacak daha çok şey olduğu fikrinize katılıyorum..

Çocuklarımızın bize daha çok ihtiyacı var..Yalnızlıktan korkmuyorum ve geriye hiç bakmıyorum...
Çıkmamış candan umut kesilmezmiş...

.............................

Boşver fz,
Nasılsa yapılıyor bir şekilde..
Mutluysan gerisini düşünme...Gençlik daha çok yoruluyor şimdilerde..Yollar uzuyor çünkü...Yapabiliyorsan yardımcı al ...15 günde ya da ayda bir bile olsa almanı tavsiye ediyorum.En azından dinlenme fırsatın olur..
Tecrübe konuşuyor..

Adsız dedi ki...

tütü kıssadan hisse demişsin payıma düşenleri kaptım

seni okumayı bile ertelemiş olmama haytın beni böyle sevdiğim şeylerden uzaklaştırmasına inanamıyorum

nekadar çok şey var listede bir bilsen ben

tütü kalbim seninle ve yazdıklarınla dolu sağol yaz zor gelsede yaz okumak inanki iyi geliyor tütücüğüm

yaptıklarını görünce nekadar şaşırdım harikasın

aynur:)

etki alanı dedi ki...

Seni özlemişim Aynur...

genel sağlık dedi ki...

.Çok büyük bir işe kalkışmışsınız. Sağlık yerinde olsun de varsın yavaş olsun. Yeterince hız yaptık zamanında. Şimdi bedenlerin yorgun olması normaldir.