Suskunluk!

Çığlık çığlığa susuyoruz!

Ülkem susuyor...

Adeta söz orucunda gibiyiz....

Böyle giderse,gerçekten haykırdığımızda kimse duymayacak bizi....

Sabırsa bu suskunluk,ülkem tek sesliliğe mahkum demektir...

Haddini bilmez bir bencilliğin pençesindeyiz...Bize çizilen yol belli...Dur diyen olmadığı gibi yollar açılıyor...Beni fakirleştirerek,fakire yardım diyerek,iş yolları kapatılıyor...

Bu konuda çıkacak kelimeler kıymetli benim için...

Benim içimde çığlıklar kopuyor,komalardayım...

Düşüncelerime,cebimden girilmeye çalışılıyor gibi geliyor.Paranoya otomatik devreye giriyor neredeyse..

Çıldırıyorum!

Faturaların biri ödenmeden diğeri geliyor...

Faturalar için çalışıyorum..Devletimin kasası benim elkektrik,su ,doğalgaz ve telefon faturalarım sayesinde doldu ve çıkan sesimi duyuramıyorum.

Çünkü yalnızlık aşılanıyor,kimse dilinin ucuna geleni söylemiyor.Kimse kendi düşüncesine sahip çıkmıyor,kim ne düşünüyorsa onu onaylama yoluna gidiyor...

Sivil toplum örgütlerine ne oldu?

Hiçbir hareket ve faaliyet yok...Kime konuşacağız peki?

Sıra hiç kimseye gelmeden anlamayacak galiba durumun vehametini...Bu suskunluk nedendir?

İsyanlar ,adam öldürmekle,hırsızlıkla ya da cami yakmakla protesto şeklinde olamaz,olmamalı.......

Birlikte hareket ederek ,sonuç oluşturacak bir oluşumu,platformu arıyorum...

Depremi maskeleyebilir misin?

Çok şiddetli geliyor çünkü....Yeniden inşa edebilecek miyiz?

Kaliteli bir basın ve kuvvetli politikacılar istiyorum.Kitleleri analiz edip,suskunluk sarmalından çıkabilecek kadar kuvvetli...

Atatürk ne diyor:

“Asıl önemli olan ve memleketi temelinden yıkan, halkını esir eden, içerdeki cephenin suskunluğudur”