Zamanın değerini bilmeyenler,yenilirler.

Bazen bir şeyleri terketmek gerekir.

Neyi neden terkettiğini bilirsen,bu kopuş belki de yeni bir kapının açılması demektir.İnişli çıkışlı bir yolu,birlikteyken yalnızlık içinde,ince uzun bir yol şeklinde yürüyorsan,kambur haline gelen bu yükü taşımak zorunda değilsin.

Bir yerde okumuştum;"Zaman,bekleyenler için çok yavaş,korkanlar için çok hızlı,yas tutanlar için çok uzun,sevinenler için çok kısa ama sevenler için sonsuzluktur" diyordu.

Önce bu duygularından emin olman gerekir.Hiçbir şeyden vazgeçmeden bırakmak gerekir.Eğer zamana bırakırsan hayatını,nasıl hoyratça harcadığını görürsün.İşte o zaman,hayata yenik düşenler listesine girersin.

Bu aşamada,kendine hangi soruyu sorarsan sor,bilmediğin cevaplar alırsın.Çünkü kimse yanıtlayamaz,çünkü hepsi denemiştir ve başarısızlıkla sonuçlanmıştır.Yapamadıklarını yaparsan utanırlar,ama cesaretinin altında ezildiklerinden ve zamana yenik düştüklerinden,kanayan yüreklerinin kanını sana akıtırlar.Sakın acıyıp da ,bunları yük olarak alma sırtına,yoksa o kan,içtiğin suya bile bulaşır.Arkana bakmadan çık git!

Yeteneklerini ortaya koyduğunda,kapıların sana kendiliğinden açıldığını göreceksin.Hayallerinin gururunun arkasından,tek tek nasıl çıktıklarını göreceksin ve"iyi ki onları gururumun içinde saklamışım" diyeceksin."Bu birliktelik beni çaresizleştirmiş"diyeceksin ve geçmişte gözyaşıyla dolan avuçlarını yeteneklerinle dolduracaksın.Ne kadar büyük olursa olsun,gözyaşı dalgasında boğulmuyorsun ama nefessiz kalıyorsun.O limanda kalırsan can çekişirsin,boğulacaksan okyanusta boğul.Birilerinin ipini kesmesini boşuna beklersin,kes artık iplerin!

Gideceksin ve öyle kalacaksın,seni sen eden sana sarılarak...

Öykü atölyesi için.....