Prensesim anne oldu....

Akşam,sürekli dibimde gezmeye başladı.Mutfakta ayağımın dibinde,salonda kucağımda,bahçede sandalyemin altında,Uzandığımda kolumun altında olmaya başlayınca,evde olağanüstü hal uygulanmaya başlandı.
İşi gücü bırakıp onunla ilgilenmeye başladım.
Normalde,asla bu kadar yakınımıza gelmez prensesim.Hele biraz uyarıcı bir ses çıkaralım,bir gün ortalarda görünmez.
Yalvaran gözlerle ve sürekli okşanmayı istemeye başlayınca,çocuklara en geç yarın doğum yapabileceğini söyledim.Öğle vakti bir uyku geldi bana....Uyandığımda,göğsüme doğru,kolumun altına kıvrılmış buldum onu.Gözleri iyice kaydı...Bir iki saat böyle geçti.
Kutusunu odaya koydum ve içine girmesi için ikna edeyim dedim,hemen atladı yerleşti.Baktım kalkmıyor,ben de takı yapmak için masama geçtim.On dakika sonra bağırarak yanıma geldi ve usul usul ses çıkarmaya başladı.Kucağıma aldım...O anı görmeniz lazımdı,avucumun içine yerleştirdiği yüzünü çekmeden mırlamaya başladı...
Poposunu yalamak için eğildiğinde doğumun başladığını anladım.
Çektiği ağrıyla aldığı şekilleri mümkün olduğunca çekmeye çalıştı kızım...
İnanın kendi sancılarımı hatırladım...
Aynı acıyı onlar da çekiyor....

Sürekli,mırlayarak bize bakarak gitmememizi istedi adeta...

Sırtını ve ve belini,çok hafif hafif sıvazlayarak,sancısını hafifletmeye çalıştım....

Bir o yana,bir bu yana dönerek sancısını hafifletmeye çalıştı....

İki adet büyük havluyu katlayarak altına sermiştim.O kadar sancı çekmeye başladıki,ön patileriyle,kazma eylemi yapamaya başladı.Bütün katları bir kenara attı.

Ikınmaları başlayınca,elimle ayağına destek olmaya çalıştım.

Artık had safhadaydık,ateşten kulakları kıpkırmızı oldu.Ağzı acıdan ve hararetten açık kaldı.Hemen buz getirip,başına koydum.Bütün yüzüne sürdüm.Su içemedi.Buzu önüne koydum.İki adet buzu yalayarak hararetini biraz dindirdi...

Artık başını nereye koyacağını bilemiyordu.Her ıkınmada bağırmaya başladı.

Elimle ayağını tuttuğumda,ıkınıp ilk parçayı çıkardı.İkinci ıkınmada ilk yavru geldi.

Hemen kapanıp,yalamaya başladı.Çıkan parçayı yedi,yavrunun üstündeki zarı yalayarak açtı.Beş dakika sonra ikincisi geldi.Aynı uygulamayı ona da yaptı.İkisi hemen meme savaşına başlamıştı bile....Çakılım bir yandan da videoya çekiyordu doğumu....Sırığım ve arkadaşları da ilk kez bir doğuma şahit oldular....

Kiminin midesi bulandı,kimisi şaşkınlıktan bakakaldı....

Yorgun düşen prensesim,yavruları onu emerken,o da uykuya daldı.Yarım saat arlıklarla diğer ikisini de çığlıklarla doğurdu.

Sırasıyla,önce tekir olan,sonra kendisinin kopyası olan beyazı,sarılı tekiri ve tamamen sarı olanı doğurdu...

Aslında,doğum yaptığı havluyu hemen değiştirmemem gerekirdi,çünkü kediler koku değişince yavrularını taşırmış,ama kan içinde kaldığı için değiştirdim.

Yadırgamadı,ve taşıma teşebbüsünde bulunmadı bile...Sadece tuvaleti için dışarıya çıkıyor,ve çıkarken bana seslenip,yanlarında durmamı belirtiyor adeta....

Sütünü ve yemeğini kutuda veriyorum.

Çok mutlu...

O kadar ufak kaldı ki,doğum yapamaz zannediyordum...

Ama gösterdiği çabayla zor da olsa yavrularını dünyaya getirdi.Annelik hemen üstüne yapıştı,ve yakıştı.Eski kedim değil sanki.Minik yapısının altında yatan anneyi ortaya çıkardı doğa...

Bıdı bıdıları gördünüz mü?Nasılda keyifliler...Çok iri doğdular....

Sokakta doğuran kediler,tam ikigün yanlarından ayrılamıyorlar.Aç ve susuz emziriyorlar.

Hani annesiz kalan bir çok kedi var ya,işte onlar,iki üç gün yemek yemedikleri için,açlıktan başı dönüp,araba altında kalan kedilerin yavruları.Nerede memeleri sarkmış bir kedi görürseniz,sevmesenizde,merhamet edip,bir iki lokma verin lütfen.Bunu daha çok,hayvanları sevmeyen insanlara söylüyorum.

Sevmeyebilirsiniz,ama empati kurun lütfen....

Merhamet hepimize bahşedilmiş bir duygu!