Anneniz acı çekerken,ne yaparsınız?

Tam 1,5 ay oldu!

Biraz inattan,biraz da bizim işlerimizin yoğunluğu nedeniyle,ağrılarını siineye çeken canım annem,artık yürüyemez hale gelince,bizim emrivaki doktor teklifimize artık hayır diyemez oldu.

Diz ağrısı çekiyor.Yürümesine engel olacak kadar ağrısı var.

Son iki hafta,bana gelip kalması için ısrar etmeme rağmen gelmedi.Yemek yapamıyor,çünkü ayakta duramıyor,ama ihtiyaçları için de sık sık kalkması gerekiyor.Bir bardak su almak için dahi mutfağa gidip geldikten sonra gözyaşları içinde kalıyor.Şimdiye kadar kimseye ihtiyaç duymadan ,istediğini yapabilen bir insan için,bir başkasına ,hatta kızlarına bile muhtaç duruma gelmesi ona ağır geldi.Dominant bir yapısı olunca,kendine yediremiyor ihtiyaç duymayı...

Önce gururuna yediremediğinden, inat yapıyordu.Daha sonra,ilgilenmediğimizi ya da önemsemediğimizi düşündüğünden olacak,biraz kırgın,biraz da sinirli"kimseye ihtiyacım yok!Zaten kimsem de yok! diyerek,acısından ne yapacağını bilmez halde,yaşamdan umudunu kesmiş ses tonuyla,tersleyerek yardım tekliflerimize olumlu tepkiler vermiyordu.Ben gidip,tüm yemeklerini hazırladım ki,yapmak için zaman harcayıp acı çekmesin diye düşündüm...Üç kız kardeş konuşup,sırayla doktor ve evine gidip,olaya el koymaya karar verdik.

Önce kızkardeşim,Gata'ya götürmek istedi,O istemedi.Başkent hastanesine gittiler,film çektirip eve döndüler.İlaçları beğenmeyip içmedi.Midesine dokunacağını söyleyip reddettiKardeşimin aldığı iki günlük iznin,bir günü muayene ile geçti.Diğeri evde birlikte oturarak....Koltuk değneği almış kardeşim,düşüp te çözümsüz bir sorun çıkmasın diye...

Kendisinin vazgeçemediği ağrı kesici "Vermidon",ona göre hayat kurarıcıydı...

Daha sonraki günlerde konuştuğumda,Gata'dan randevu isteğimi,daha lafımı bitirmeden geri çevirdi.Zaten bende araba olmadığı için gitmeyi bu nedenle istemediğini biliyorum.Taksi parası vermemi istemediği için,ya ablam,ya da kızkardeşimle gidebileceğini söylüyor her seferinde,benim kırılabileceğimi de düşünmüyor canım annem...'Keşke satmasaydım' dedirtti bana..O,acı çekerken,gururun sırası değil diyorum ve hemen ablamı arıyorum.Ablam ,zorda olsa izin alıp,hemen hastaneye götürmek için evine gidiyor.O kadar çok ağrısı var ki,habersiz gelişine ses çıkarmadan,"Zeynep Kamil "hastanesinin ortapedi kısmına götürüyor(yine Gata'yı kabul etmiyor)...

Oradaki doktoru çok sevmiş,çünkü kendi aklına yatan sözcükler sarfetmiş(benim annem kimsenin bilmediği bir doktor ya!).Teşhis "0stroartrit".Verdiği ilaçları da içmiş...İki saat sonra telefonla,rahat yürüdüğünü bildirdi hepimize...Bir sevinç ki yaşadığımız, anlatamam !

O akşam ve ertesi sabah arayamadım annemi...Nasılsa düzeldi diye....

Ertesi akşam aradım.....

Telefonu açtığında,sanki ızdıraptan ölmek üzere olan bir insanın ses tonuyla konuşması,benim çıldırmama sebep oldu.Sancıdan ölüyor,bırakın su almayı,tuvalete bile gidemediğini söyledi."İlaçlar ayağımı adeta salladı,kas gevşeticiymiş,üstüne basamadım.Zaten mideme de dokundu" deyince,"geliyorum" dedim.Kabul etmedi...Hala,taksiye boşuna para vereceğimi söylüyor.

Beni düşünün artık!

Cinler sülalece toplandılar başıma!

La Havle!

Kızkardeşimi aradım.Hemen izin aldı(bu arada her ikisi de ayrı okullarda 23 nisan sorumluları,yoğunluklarını düşünün).Beni beklemeden adeta anneme uçtu.Artık onun bizi dinleme zamanıydı....Yine Gata' istememiş...Kardeşim de Paşabahçe'ye getirdi.Ben de orada karşıladım onları.Hemen MR çekildi.Üç gün sonra sonuçlar alınacak...Artık buraya kadar gelinmiş,gayet sakin bir şekilde,adeta sıradan bir konuşma tonuyla;"bize gidelim,tekrar git gel olmasın"dedim ,ve başka şeylerle meşgul oluyormuş gibi,sağlık karnesini karıştırmaya başladım.Bakalım ne cevap verecek diye...

"İyi,tamam" deyince,sevinçle başımı kaldırınca,aynadan kızkardeşimin bakışıyla karşılaştım.Bu "ÇAK" anlamında bir bakışmaydı.

"Hemen bir şeyler yiyip,ağrı kesicini alırsın annem" diyerek,anında yılışmaya başladım bile...

Tam 10 gündür bende....

Sonuçlar kötü değil,ama sancı yapanın ne olduğunu kimse bilemiyor...Ağrı,zaman zaman beline kadar vuruyor...Hiç yerinden kaldırmadım.Çok zayıflamıştı.Yemek yapamadığı için,ve sürekli mutfak ve tuvalete gidip gelirken harcadığı güç,onun bitap düşmesine neden olmuş.Tam 73 yaşında...Tüm ihtiyaçlarını ben görüyorum,sadece tuvalete kendisi gidiyor.Koltuk değneğinden destek alıp,zaman zaman dümdüz olan ayağının hali,onun yürümesine ne kadar engel olduğunu bir bilseniz...Dizdeki bir nokta,insanın hayat standartını nasıl da altüst ediyor...

Geceleri,sancıdan ağlıyor.Ben duymayayım diye sessizce gözyaşı döküyor...Gece 3 ten sonra hep ayaktayız...Bazen sarılıp ağlıyoruz birlikte.Çünkü biliyorum ki,aklına birçok şey geliyor o sırada,üzüntülerin de yığılmasına sebep olan bir ağrı çekiyor.

Türkiye 'de tek diyorlar. Prof.Dr.Sabri Narman.

Bir akrabamın eşi...

Önce film ve MR sonuçlarını gösterdim kendisine.Baktıktan sonra,annemi muayene edeceğini söyledi...Yürüyemediğini söylediğimde,biraz düşündü ve eve geleceğini söyledi.İnanın korktum,çünkü kimsenin evine gidip muayene ettiğini hiç duymadım bu güne kadar.Bir şeyden şüphelenmiş olmalı ki,eve kadar geliyor diye düşündüm.

Muayene sırasında ,annem ciddi acı çekti...

KEMİK DEFORMASYON OLMAYA BAŞLAMIŞ....Parantez şeklinde olmadığı için çok şanslı olduğunu söyledi doktor...

İki ilaç verdi,Mide koruyucu ve bu hastalığa iyi gelen bir ağrı kesici hap...Arada "Vermidon "içebileceğini söyledi.Ben istedim ki,sigara yasağı getirsin.Üstelik,görümcem hatırlattı bile...Ama eşi,günde 5 adet içebileceğini söyledi.Eminim ki,tiryakilerin hemen bırakamayacağını biliyor,üstelik böyle hastayken hiç bırakamayacağını.

Teşhis:"Gonartroz"

Dizine buz(içinde mavi jel olan geniş,dizi tamamen saracak şekilde) konulacak,20 dakika durduktan sonra,dizin altına ufak havluyu rulo yapıp koyuyoruz ve bastırıp,ayağını bilekten dize doğru çekerek gergin şekilde beşe kadar sayıp,tekrar yapacak.Tam 50 kez.Buz ve hareket işlemi günde 4 kez yapılacak...

Eğer verilen sürede geçmezse,ufak bir operasyonla,içerideki ödem çekilecek...

Görümcem ve eşi gittikten sonra bizde biraz olsun rahatlama oldu....

Amaaa...

İkinci buz operasyonundan sonra annem,buzun daha kötü yapacağını söyleyip,buz koymadan hareketlerini yapacağını söylemiş olması da en enteresan bir durum oldu!

Buz onu daha çok hasta etmişmiş!

İki gündür buz koymadan yapıyor hareketleri.

Nasıl söylerim enişteme,koskoca profesöre?....Cumhurbaşkanlarına,başbakanlara ve nicesine çare olmuş bir doktora bunu nasıl söylerim?

Sigara içmesine müsade etmiyorum.Bana çok dokunuyor üstelik...Ama camı açıp bir iki tane içmesine müsade ediyorum.Hiç sevmediğim bir şeydir,insanların özgür iradesi üzerinde hakimiyet kurmak,ama bu konuda çok hassas olduğumu bildiğinden o da sesini çıkarmıyor.Ama buz koyup,4 defa,50 şer kez verilen hareketi yaparsa ödül olarak sigara içmesine izin vereceğimi söyleyerek,aramızda muzip bir anlaşma imzaladık...

Bana "GARDİYAN" diyor..

:-))

Sanki ben işteyken hiç içmiyormuş gibi,kendimi avutuyorum bende...

Yine akşamları aynı saatlerde inanılmaz sancı çekiyor ve perişan oluyor...

Sanırım yakında bir operasyon geçirecek...

Çünkü sancılar ne onun dayanabileceği gibi,ne de karşımda sancı çekmesini seyreden benim için adeta bir ızdırap...

Sonuçlandırmamız lazım....

Bu arada neden Gata'yı istemediğini öğrendim.Anneannem ,o hastanede öldüğü için korkmuş.Ya ben de orada ölürsem diye....

.............

Yaşlılığı hiç düşünmeden yaşıyoruz...

Hiç egzersiz yapmadan...

Bakın burada nelerden bahsediyor,okuyalım ....