Beni gidi beniiii.....

Çok ihmalkar oldum ben....

Yorumları okuyorum ama cevap veremiyorum.Hızlı hızlı ziyaret ettiğim bloglara yorum bırakamıyorum.

Çok sevdiğim öykü atölyesini tamamen ihmal ettim.

Sevgili Asortik krep beni mimlemiş.

Oysa ben ne yapıyorum.Yazımı yayınlayıp,şöyle kısa bir gezinti yapıp ziyaretleri gerçekleştirip vınlıyorum.

Aslında ne yapıyorum biliyor musunuz?

Her sabah saat 5.00 gibi uyanıyorum.Beyaz kedimiz uyandığımı hissedince mırlayarak yanıma gelip cilveler yapmaya başlar,onunla biraz keyif yapıp oynuyorum.onun bu haraketlerinin sabah tercümesi şudur:

-"Annemis ya,tuvaletim geldi,kapıyı aç gideyim.Bir de yemek verirsen hiç fena olmaz,kardeşlerimle beraber yeriz" şeklindedir.

Kapıyı açınca,dışarıdaki 5 kedi üstüme atlayacağı için,önce onların yemeklerini hazırlıyorum ve kapıyı açıyorum.Yemek vukuatını atlattıktan sonra,ufak bir süpürge işi gerçekleşir.Sabah sabah bu ne süpüresi demeyin.Çünkü ,neredeyse saat 3-4 gibi yatıyorum.O saate kadar boncuklarla model çıkarıyorum.İp,Misina derken, ip ve misina artıkları ,yere dökülen boncuklarla birleşince,ortalık berbat oluyor.Üstelik,o saate kadar içilen çayın bardağı,yenilen yiyeceklerin tabağı derken ev harabeye dönüyor o saate kadar.İşe gidiş saatime kadar süpürge işlemi,çocukların kahvaltı sofrası dahil hazırlanıp,bulaşıklar makineye yerleştirilip,ufak bir duşla işi bitirip kendimi zor atıyorum sokağa.Servise yetişmek için dilim dışarıda koşturuyorum.Bu arada çöp torbasını da çöp bidonuna atıyorum.Servise oturunca biraz rahatlıyorum.İş yerinde dinlenmek için çok fırsatım oluyordu.Ama son zamanlarda,notaları düzenleme işini de üstüme alınca,o zamanımı da kısıtlamış oldum.Akşamları da,iş dönüşü alışveriş,yemek yapmak derken saat oluyor 9-10.Yarım saat kadar uyuyup,boncuk mesaime başlıyorum tekrar.

Haaa,peki firmalardan olumlu cevap alıyor muyum?

Hayır!

Sadece iki firmadan büyük umutlarla başladığım işler de yavaşlayınca,sadece az miktarlarda aldığım işi kendim yetiştirmeye çalışıyorum.Bu da beni yoruyor ister istemez.

Keşke diyorum biraz daha genç olsaydım.Daha çok koştururdum.Şimdilerde,bir önceki seneyi arar oluyorum.Hem ev işi,hem iş yeri,hem de ek iş,ciddi yorgunluğa sebep oluyor.

Çarşamba günleri izin günüm oldu.O gün firmalarla görüşme günüm oluyor.Dinlenmem gereken zamanı sürekli koşturarak geçirince,eve posa halinde dönüyorum inanın.

Bir ara çok iş alacak gibi oldum ve "evlere iş verilir" yazısını asma gafletinde bulundum.Sadece ilanı gören değil,duyan da aramaya başlayınca,tüm Beykozluları tanımış oldum böylece....

Keşke bol iş çıksa da,herkes para kazansa...

Ama piyasa gerçekten çok kötü...

Hal böyle olunca,bilgisayar başında geçirdiğim zaman,dakikalarla ölçülür oldu.

Ama önce şu mim işiyle başlıyorum...Öykü atölyesine daha sonra yazacağım...