Mümkün olsaydı...(Fotoğrafın dili-17.çalışma)

Mümkün olsaydı,bütün o riskleri göze almazdık.
Bu risklerle,üzüntü ve acıları duymazdık.Hepsi üst üste binen ve her biri belkide bizi derinlere iten düşünce ve duygulara katlanmaz ve hissetmeden yaşardık.Sevmezdik,hissetmezdik ve hiçbirşeyi öğrenemezdik.
Ama insan olmanın en güzel yanı,burun buruna yaşamak,üstüste binen,büyüklü küçüklü,sıkıntı,dert,neşe,kavga gibi yaşamsal kavramları dozunda yaşayamamak.Çünkü hayat çözülmeyi bekleyen bir bulmaca gibi...
Ama çözüm bulabilmek elimizdeyse eğer,en uçtaki olayı çözümleyerek başlamalı.Üç ayrı sıkıntının aşamaları neyse,ona göre sıralayıp,akılcı davranmak gerek....
En alttaki taşı çekersek,üsttekinin ağırlığı altında kalabiliriz,ya da başkalarının canını yakabiliriz.
Bunlar korkuların tuzağıdır.
Hangi riski almamız gerektiğini düşüneceğimize,kaybolan hayallerimizin yerine,gerçekçi yaşamlar inşa edelim.Bazı riskleri göze alarak...

Bu yazıyı, Öykü atölyesinin,Fotoğrafın dili adlı çalışma için karaladım...