Domuz gribi....

-"Anne,ben bugün okula gitmesem."

-"Niye,haşmetmeap?"

-"Ya ben ciddiyim,ateşim var ve çok halsizim."

-"Eeeee,ne yapacağız yani?.Kahvaltını yap ve ateş düşürücü al.Okul saatine kadar iyi olursun."

-"Sanmıyorum anne,sanırım kötüleşiyorum."

-"O zaman,git rapor al,hem de muayene olmuş olursun."

-"Offff,nasıl gideceğim ya!"

-"........."

-"İyi tamam ,giderim."

Bir saat sonra,bir telefon daha;

-"Anne,iki günlük rapor aldım.Hem matematik çalışırım."

-"Sen?.Allah,Allah.Hadi bakalım.Dikkatli ol."

Bir saat sonra;

-"Anne,benim midem bulanıyor.Ve ishal oldum.Ateşim de çıkıyor.Ne yapayım?"

-"Önce telaş etmeyi bırak.Yemek yedin mi?"

-"Evet."

-"Hemen ilaç al ve bol suyla iç.10 dakika sonra bir kase yoğurt ye ve buz torbasını beze sarıp başına koy."

-"Tamam annem.Seni çok seviyorum."

-"Seviyorsan dediklerimi yap.Ben de seni."

15 dakika sonra;

-"Anne,internetten baktım,bu belirtiler domuz gribinin belirtileri.Galiba ben domuz gribiyim".

-"Oğlum hele bir eve geleyim de öyle karar verelim olur mu?"

-"Ooooo,akşamı mı bekleyeceğiz?"

-"Hay Allah! Şu özel hastanelerimden birine telefon açayım da,sana bir ambulans göndersinler OĞLUM !"

-"Dalga geçme anne yaaa!"

-"Ne bekliyorsun ya.Hemen çıkıp gelmemi mi?" "Ne diyeceğim? Benim oğlum kendi kendine domuz gribi teşhisi koymuş,izin istiyorum mu diyeceğim?"

-"İyi peki öleyim o zaman!"

Telefonu yüzüme kapattı!

yarım saat sonra;

-"Anne gerçekten çok kötüyüm."

-" O zaman bir taksi çağır ve acile git muayene ol.""İlle de benim gelmem mi gerekiyor?

-"Hiç ciddiye almıyorsun beni."

Tekrar telefonu yüzüme kapattı.

bunun gibi beş telefon daha geldi beyzademden.En son gelen telefondaki ses artık komadaki sesti.

-"Anne,ne zaman geleceksin.Ben yataktan çıkamıyorum.Ateşim çok fazla ve midem bulanıyor."

-"Tamam tamam,yarım saat sonra evdeyim.Servisteyim şu an."

Gerçekten kötü galiba demeye başladım.İşi ciddiye almıyorum ama,ya hastaysa diye kuruntu yapmaya başladım.

Gittim ki,yatakta inliyor.Koştum ateşine baktım,pek fazla değil.

Hemen internetten Uzman tv yi açtım ve sesli açıklamaları birlikte dinledik.Yatakta hareket başladı biraz.Buzu koymamış başına.

Mutfağa gittim ve kahvaltı hazırlamaya üşenmiş ki,yemek yememiş.Hap içmemiş.

Sinirle yanına gidince,acınası bir koma haliyle inleyerek;

-"Halim yok ki anne,kalkamadım."

Sinir içinde gidip tepsiye yemek hazırlayıp getirdim yatağına.

Yedikten sonra sesi düzelmeye başladı.meyve suyu sıkıp verdim.Ve ateş düşürücü ve ağrı kesiciyi verdikten sonra,banyo yapmasını söyledim.Banyodan sonra birden iyileşti.

Gelip sarılmalar ve;

-" Annemmm,iyi ki varsın."

-"Yaaa,iyi ki varım.Gelmeseydim ölüyordun değilmi köfte!"

-"Şu an nasıl iyiyim anlatamam annem.nasılda gelip herşeyi düzelttin hemen.Sihirbaz annem benim."

O sırık haliyle kucağıma sarılıp,şevkat beklemesi yok mu,döveyim mi seveyim mi bilemedim.

Bizim domuz gribimiz bir günlükmüş!

:-))

Aman öyle olsun,uzak dursun....